1394 / 3 / 1، 11:08 صبح
به نظر می رسد پیوند زیر شبکیه اپی تیلوم رنگدانه دار مشتق از سلول های بنیادی جنینی گزینه مناسبی برای درمان دژنراسیون ماکولای وابسته به سن و دیستروفی ماکولای اشتارگات باشد.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از بنیان، به دلیل ایمنی ذاتی ممتاز خود، سلول های بنیادی جنینی پتانسیل درمانی بسیار ویژه ای برای بیماری هایی دارند که روی چشم اثر می گذارند. اما به دلیل توانایی و ظرفیت نامحدودی که در خودنوزایی دارند، نگرانی هایی را در مورد توموزایی ایجاد می کنند. در این مطالعه محققین بی خطر و قابل تحمل بودن پیوند زیر شبکیه اپی تیلوم رنگدانه دار شبکیه مشتق از سلول های بنیادی جنینی را در 9 بیمار مبتلا به دیستروفی ماکولای اشتارگات و 9 بیمار مبتلا به دژنراسیون ماکولای وابسته به سن ارزیابی کردند. میانگین سن بیماران به ترتیب 50 و 77 سال بود. دوزهای مختلف سلولی به بیماران تزریق شد و بیماران یک هفته قبل و 12 هفته بعد از جراحی داروهای سرکوب کننده ایمنی را دریافت کردند.
طی یک دوره نظارت 22 ماهه هیچ گونه مشکلاتی از نظر ایمنی و نگرانی از نظر تشکیل تراتوما، رد پیوند و تمایز به سلول های ناخواسته مشاهده نشد. از 18 بیمار، در بین 13 نفر از آن ها افزایش دنگدانه دار شدن زیر شبکیه مشاهده شد که نشانه ای بر موفقیت پیوند بود. از طرف دیگر برای 10 نفر از این افراد حدت بینایی افزایش یافته بود و هفت نفر آن ها نیز حدت بینایی شان ثابت باقی مانده بود و در یک نفر هم به میزان کمی کاهش یافته بود. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد بهبودی در بینایی کلی و پیرامونی این بیماران اتفاق افتاده بود. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که این سلول درمانی برای این بیماران مثمر ثمر بوده است اما برای رسیدن به نتیجه بهینه احتیاج به مطالعات بیشتر است.
طی یک دوره نظارت 22 ماهه هیچ گونه مشکلاتی از نظر ایمنی و نگرانی از نظر تشکیل تراتوما، رد پیوند و تمایز به سلول های ناخواسته مشاهده نشد. از 18 بیمار، در بین 13 نفر از آن ها افزایش دنگدانه دار شدن زیر شبکیه مشاهده شد که نشانه ای بر موفقیت پیوند بود. از طرف دیگر برای 10 نفر از این افراد حدت بینایی افزایش یافته بود و هفت نفر آن ها نیز حدت بینایی شان ثابت باقی مانده بود و در یک نفر هم به میزان کمی کاهش یافته بود. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد بهبودی در بینایی کلی و پیرامونی این بیماران اتفاق افتاده بود. با توجه به آن چه گفته شد به نظر می رسد که این سلول درمانی برای این بیماران مثمر ثمر بوده است اما برای رسیدن به نتیجه بهینه احتیاج به مطالعات بیشتر است.