1397 / 3 / 25، 10:57 عصر
محققین دانشگاه نیوکاسل بریتانیا توانسته اند اولین قرنیه های انسانی پرینت شده سه بعدی را تولید کنند. این بدین معنی است که در آینده ای نزدیک می توانیم منبع نامحدودی از قرنیه را برای پیوند و درمان مشکلات چشمی داشته باشیم.
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از medicalxpress، خارجی ترین لایه چشم انسانی قرنیه است که نقش مهمی در فوکوس کردن در زمان بینایی دارد. در حال حاضر، تقریبا نزدیک به 5 میلیون نفر در سراسر دنیا از نابینایی ناشی از اسکار قرنیه که به دلیل سوختگی، سایش یا بیماری ایجاد می شود، رنج می برند و بیش از ده میلیون نفر نیز به دلایل مختلف و بیماری هایی مانند تراخم، عفونت و یا اختلالات چشمی نیازمند پیوند قرنیه هستند. در این میان مشکلی که وجود دارد کمبود شدید قرنیه برای پیوند است.
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از medicalxpress، خارجی ترین لایه چشم انسانی قرنیه است که نقش مهمی در فوکوس کردن در زمان بینایی دارد. در حال حاضر، تقریبا نزدیک به 5 میلیون نفر در سراسر دنیا از نابینایی ناشی از اسکار قرنیه که به دلیل سوختگی، سایش یا بیماری ایجاد می شود، رنج می برند و بیش از ده میلیون نفر نیز به دلایل مختلف و بیماری هایی مانند تراخم، عفونت و یا اختلالات چشمی نیازمند پیوند قرنیه هستند. در این میان مشکلی که وجود دارد کمبود شدید قرنیه برای پیوند است.
در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه نیوکاسل گزارش کرده اند که چگونه سلول های بنیادی(سلول های استرومایی قرنیه انسانی) مشتق از قرنیه های اهدایی سالم می توانند با آلژینات و کلاژن مخلوط شوند و محلولی را ایجاد کنند که به عنوان جوهر زیستی، قابل استفاده برای پرینترهای زیستی باشد. این جوهر زیستی با استفاده از زیست پرینتر سه بعدی کم هزینه می تواند با موفقیت به صورت دایره های متحدالمرکز پرینت شده و شکلی شبیه قرنیه انسانی را بدست آورد. تولید هر قرنیه چیزی حدود 10 دقیقه طول می کشد. مخلوط کلاژن و آلژینات، سلول های بنیادی را زنده نگه داشته و از استحکام کافی برای حفظ شکل قرنیه نیز برخوردارند. ابعاد این بافت پرینت شده مشابه با قرنیه واقعی است و حتی می توان با اسکن کردن چشم بیماران، مشخصات و ابعاد مربوط به هر بیمار را بدست آورده و قرنیه مورد نیاز برای آن ها را پرینت کرد.
این قرنیه های پرینت شده سه بعدی می توانند مشکل کمبود قرنیه های واقعی را برای بیماران نیازمند حل کنند.