1394 / 10 / 3، 10:43 صبح
شاید اینجا جایی واسه حرف منم باشه پیماهای همتون رو خوندم به همه شما هم حق میدم من یک پسر27 ساله هستم خیلی دلم گرمه که درمانمون میاد بدترین مشکلم دردم که آرپیه نیس بیکاریمه لیسانس تاریخ دارم بعداز اینهمه درس و خرج که پدرم از شکم خواهربرادرا دیگم گرفت الان بیکار و پولل توجیبی منو اون میده از مدیران میخام برام کار کنن فکرازدواحم چون حرف اطرافیان داغرنم کرده چون تااخرعمرنمیشه تنهازندگی کردفقط میترسم به خاطرچیزایی که ازدس دادم به خاطراینکه این مشکل نتونم زندگیم کنم
