1394 / 9 / 25، 01:45 عصر
سلام به همه عزیزانم.بچه ها چرا فکر می کنید ما بدر ومادرهاچیزی از درد شما نمی دونیم؟چرا ما رو اینقدر از خودتون جدا میدونید؟اره ما اشتباه کردیم شما رو به دنیا اوردیم.اما مگه ما میدونستیم؟کاش خودمون هم به دنیا نمی اومدیم.روزی صد بار قلبم با بیاد اوردن مشکل فرزندم مچاله میشه.شبا به زور با صدای تلویزیون می خوابم اما روزا بروی خودم نمیارم لباس روشن مییوشم.میرم ورزش با دوستام تلفنی حرف میزنم وقتی بچه ام شکایت از ازدواج ما و زندگی سختش با اربی میکنه صبورانه گوش میدمومیگم درست میگی.درست میشه طوری حرف میزنم متل اینکه چیز مهمی نیست اون نمیدونه توقلبم چی میگذره بعدا اشکه که تو اتاقم غوغا میکنه...دوباره میام بیرون مثل اینکه هیچی نشده.اخه بچه ها مادرا قلب خونه اند اگه مادرا بخندند همه اهل خونه رو به زندگی نوید می دن واگر مادر خونه چشماش رنگ غم بده تمام اهل خونه رو به غم کشیده.اره مادر بودن دشواره .ما رو زود قضاوت نکنید.نمیدونم جرا باشما درد دل کردم پسرم هیچوقت این سایتو نمیخونه.ا ما من روزی چند بار به امید یه خبر خوب اینجام. پیروز باشید.
