من و معلولیتم

[ملیحه]

* رفاقت جوان کمبینا و دوربین عکاسیش:

در پاسخ به این سؤال که چرا علیرغم کمبیناییش, عکاسی را پیشه خود قرار داده، این طور میگوید: کار با دوربین باعث شده دنیای اطرافم را دقیقتر ببینم. «Dylan Johnson» 23 ساله است و چند سالی است که به عنوان یک عکاس حرفه ای مشغول به کار است. او در باره نحوه ورودش به دنیای عکاسی این طور توضیح میدهد: تازه که با دوربین آشنا شده بودم، واقعاً از عکاسی لذت میبردم، اما برایم مهم نبود عکسهایی که میگیرم چه کیفیتی دارند. در حقیقت آنچه برای من اهمیت بیشتری داشت این بود که میتوانستم یک لنز مخصوص مسافت بالا بر روی دوربین خود نصب کنم و تصاویر دورتر را ببینم. خارق العاده بود! تا آن زمان هرگز نتوانسته بودم تصاویر را با آن وضوح ببینم. جانسون اولین بار زمانی به فکر فراگیری هنر عکاسی افتاد که عکسهایی که از یک مسابقه ورزشی گرفته بود افتضاح از کار در آمدند. این اتفاق، این نابینای مشتاق را بر آن داشت تا تمام تلاش خود را معطوف درک این مسأله کند که چه عاملی باعث خراب شدن عکسهایش شده است. جانسون در اوج سالهای پر انرژی جوانی، یعنی در 21 سالگی کار در حوزه عکاسی را آغاز کرد. او حالا در ماه حد اقل 4 یا 5 سوژه برای عکاسی دارد. او شبها را هم به عنوان نگهبان مشغول به کار است. ازدواج کرده و به تازگی فرزند دومش هم به دنیا آمده است. جانسون درباره میزان بینایی خود این گونه توضیح میدهد: وقتی بینایی فردی به کمک عینک یا سایر تجهیزات کمکی در هر کدام از چشمهایش به اندازه 20-20 تشخیص داده میشود، از نظر قانون نابینا محسوب نمیشود. اما میزان بینایی من، در چشم چپ 20-60 و در چشم راستم 20-400 است. جانسون ادامه میدهد: اگر بخواهم کیفیت بینایی خود را توضیح دهم باید بگویم، چنانچه فردی با بینایی 20-20، بتواند جزئیات درختی را از فاصله 30 متری مشاهده کند، من برای مشاهده جزئیات دقیق همان درخت به کمک چشم چپ، باید در فاصله 10 متری آن قرار بگیرم. چشم من همچنین از دید محیطی ضعیفی هم برخوردار است. به اندازه ای که عملاً استفاده از چشم راست را برای من غیر ممکن کرده است. من در تمام کارهایم از لنزهای ویژه عکاسی از راه دور استفاده میکنم که به من کمک میکنند جزئیات قابل قبولی از تمام پدیده ها را مشاهده کنم. این عکاس نابینا در جشنواره های مختلف عکاسی هم شرکت میکند و تلاش میکند سطح دانش و توانمندی خود را در این حرفه روز به روز افزایش دهد. او کند بودن کار خود در مقایسه با عکاسان بینا و نظرات بعضاً تند بازدید کنندگانی که از نابینا بودن عکاس مطلع نیستند را به عنوان نمونه هایی از دردسرهای خود در این حرفه برمیشمرد و میگوید: علیرغم تمام این مشکلات، من تمام تلاشم را برای حضور پر رنگتر در جشنواره های مختلف عکاسی معطوف خواهم داشت. دیلان جانسون این روزها از یک دوربین «canon 5d mark ii» برای عکاسی استفاده میکند.