1394 / 3 / 30، 08:25 صبح
دعواي كودكان
هنگام برخورد و جنگ و دعواي کودکان به نكات زير توجه داشته باشيد:
1. اگر فرزند کوچک تر شما موجب آزار و اذيت فرزند بزرگتر مي شود، محل بازي آن ها را از يکديگر جدا کنيد.
2. سرزنش کردن فرزند کوچک تر در زماني که مقصر است و فرزند بزرگتر را اذيت مي کند، سبب مي شود که فرزند بزرگتر احساس کند شما قضاوتي عادلانه داشته ايد. البته ممکن است فرزند کوچکتر گيج و مبهوت شود اما نگران نخواهد شد.
3. هنگامي که فرزند کوچک تر موجب اذيت و آزار فرزند بزرگتر مي شود، شما با فرزند بزرگتر هم دردي کنيد و به او توضيح دهيد که برادر يا خواهرش هنوز کودک است و او بايد چيزهاي زيادي به فرزند کوچک تر بياموزد. فرزند کوچک تر را نيز در آغوش گرفته و ببوسيد تا از عشق والدين محروم نشود.
4. فرزند بزرگتر را براي تمام روز از فرزند کوچک تر جدا نکنيد. اجازه دهيد گاهي اوقات با هم بازي کنند و درگيري هاي جزئي آن ها را ناديده بگيريد.
5. به فرزند بزرگتر خود مسئوليت واگذار کنيد تا بتواند با بدخلقي هاي فرزند کوچک تر برخوردي مسئولانه داشته باشد.
6. براي بررسي اين که آيا تغييري در رفتار فرزندتان به وجود آمده است يا نه، از آموزگاران او پرس و جو کنيد. ممکن است شما تلاش کنيد تا از بروز مشاجره و دعوا در خانه جلوگيري به عمل آوريد اما در رفتار خشونت آميز فرزندتان تغييري مشاهده نکنيد. کودکان اغلب در خانه بيش از محيط بيرون دعوا مي کنند، بنابراين ممکن است رفتار پرخاشگرانه آن ها در محيط خارج از خانه تغيير کرده باشد اما هنوز اين تغيير در محيط منزل نمايان نشده باشد. از طريق گفت و گو با معلمان مي توانيد از انجام اين تغييرات آگاه شويد.
7. اگر فرزندتان دريابد که شما بي طرف هستيد و از حقوق وي دفاع مي کنيد، او نيز بخشندگي و تحمل خود را افزايش مي دهد و خشمگين نمي شود.
8. از فرزندان خود انتظار نداشته باشيد که همه وسايل خود را در اختيار ديگران قرار دهند.
9. شما نبايد در تمام دعواهاي فرزندانتان دخالت کنيد؛ اگر از داوري دست برداريد، فرزندان شما هم چگونگي حل مشکلات خود را خواهند آموخت.
10. بعضي از کودکان براي برقراري ارتباط با والدين خود ناگزير مي شوند دعوا کنند. به جاي داوري و قضاوت در اين نوع دعواها، با فرزندان خود بازي کنيد و با آن ها ارتباط برقرار سازيد.
11. هرگز با فرزندان خود يکسان برخورد نکنيد بلکه عادلانه رفتار کنيد.
12. به خاطر داشته باشيد که کودکان دوست ندارند هميشه خواهر و برادرهاي شان به آن ها کمک کنند. آن ها گاهي نياز دارند که تنها باشند و کسي مزاحم آن ها نشود.
13. برخورد هاي منصفانه، محبت آميز و محترمانه با کودکان، موجب تشويق و تقويت عواطف لطيف کودکان مي شود و حس کمک به يکديگر را تقويت مي کند.
14. از بگو مگو هاي ميان کودکان نگران نشويد. آن ها با تجربه کردن اين مشاجرات در مي يابند که چگونه بايد با هم ارتباط برقرار کنند. اين تجربه، درس هايي گرانبها در مورد اعتماد و دوستي به آن ها خواهد آموخت.
15. با کودکان به گونه اي برخورد کنيد که دريابند به آنان اعتماد داريد. آن ها نيز تشويق خواهند شد تا به جاي آسيب رساندن به يکديگر، برخوردي مسئولانه با يکديگر داشته باشند به نحوي که منافع متقابله از اين اتحاد و همکاري نصيب آن ها شود.] 1[
منبع: بخش مشاوره تقويم شميم يار
هنگام برخورد و جنگ و دعواي کودکان به نكات زير توجه داشته باشيد:
1. اگر فرزند کوچک تر شما موجب آزار و اذيت فرزند بزرگتر مي شود، محل بازي آن ها را از يکديگر جدا کنيد.
2. سرزنش کردن فرزند کوچک تر در زماني که مقصر است و فرزند بزرگتر را اذيت مي کند، سبب مي شود که فرزند بزرگتر احساس کند شما قضاوتي عادلانه داشته ايد. البته ممکن است فرزند کوچکتر گيج و مبهوت شود اما نگران نخواهد شد.
3. هنگامي که فرزند کوچک تر موجب اذيت و آزار فرزند بزرگتر مي شود، شما با فرزند بزرگتر هم دردي کنيد و به او توضيح دهيد که برادر يا خواهرش هنوز کودک است و او بايد چيزهاي زيادي به فرزند کوچک تر بياموزد. فرزند کوچک تر را نيز در آغوش گرفته و ببوسيد تا از عشق والدين محروم نشود.
4. فرزند بزرگتر را براي تمام روز از فرزند کوچک تر جدا نکنيد. اجازه دهيد گاهي اوقات با هم بازي کنند و درگيري هاي جزئي آن ها را ناديده بگيريد.
5. به فرزند بزرگتر خود مسئوليت واگذار کنيد تا بتواند با بدخلقي هاي فرزند کوچک تر برخوردي مسئولانه داشته باشد.
6. براي بررسي اين که آيا تغييري در رفتار فرزندتان به وجود آمده است يا نه، از آموزگاران او پرس و جو کنيد. ممکن است شما تلاش کنيد تا از بروز مشاجره و دعوا در خانه جلوگيري به عمل آوريد اما در رفتار خشونت آميز فرزندتان تغييري مشاهده نکنيد. کودکان اغلب در خانه بيش از محيط بيرون دعوا مي کنند، بنابراين ممکن است رفتار پرخاشگرانه آن ها در محيط خارج از خانه تغيير کرده باشد اما هنوز اين تغيير در محيط منزل نمايان نشده باشد. از طريق گفت و گو با معلمان مي توانيد از انجام اين تغييرات آگاه شويد.
7. اگر فرزندتان دريابد که شما بي طرف هستيد و از حقوق وي دفاع مي کنيد، او نيز بخشندگي و تحمل خود را افزايش مي دهد و خشمگين نمي شود.
8. از فرزندان خود انتظار نداشته باشيد که همه وسايل خود را در اختيار ديگران قرار دهند.
9. شما نبايد در تمام دعواهاي فرزندانتان دخالت کنيد؛ اگر از داوري دست برداريد، فرزندان شما هم چگونگي حل مشکلات خود را خواهند آموخت.
10. بعضي از کودکان براي برقراري ارتباط با والدين خود ناگزير مي شوند دعوا کنند. به جاي داوري و قضاوت در اين نوع دعواها، با فرزندان خود بازي کنيد و با آن ها ارتباط برقرار سازيد.
11. هرگز با فرزندان خود يکسان برخورد نکنيد بلکه عادلانه رفتار کنيد.
12. به خاطر داشته باشيد که کودکان دوست ندارند هميشه خواهر و برادرهاي شان به آن ها کمک کنند. آن ها گاهي نياز دارند که تنها باشند و کسي مزاحم آن ها نشود.
13. برخورد هاي منصفانه، محبت آميز و محترمانه با کودکان، موجب تشويق و تقويت عواطف لطيف کودکان مي شود و حس کمک به يکديگر را تقويت مي کند.
14. از بگو مگو هاي ميان کودکان نگران نشويد. آن ها با تجربه کردن اين مشاجرات در مي يابند که چگونه بايد با هم ارتباط برقرار کنند. اين تجربه، درس هايي گرانبها در مورد اعتماد و دوستي به آن ها خواهد آموخت.
15. با کودکان به گونه اي برخورد کنيد که دريابند به آنان اعتماد داريد. آن ها نيز تشويق خواهند شد تا به جاي آسيب رساندن به يکديگر، برخوردي مسئولانه با يکديگر داشته باشند به نحوي که منافع متقابله از اين اتحاد و همکاري نصيب آن ها شود.] 1[
منبع: بخش مشاوره تقويم شميم يار
«اِلهی رِضیً بِرِضاکَ مُطیعاً لاِءَمْرِ قَضاکَ لا مَعْبُودَ سِوَاکَ»(دعا)
