قطعه های عاشقانه و اشعار زیبا و عاشقانه

[افشین]

عرفان نظرآهاری

شمع بود ، اما کوچک بود . نور هم داشت اما کم بود .
شمعی که کوچک بود و کم ، برای سوختن پروانه بس بود .
مردم گفتند : شمع عشق است و پروانه عاشق .
و زمین پر از شمع و پروانه شد .
پروانه ها سوختند و شمع ها تمام شدند .
خدا گفت : شمعی باید دور ، شمعی که نسوزد ، شمعی که بماند .
پروانه ای که به شمع نزدیک می سوزد ، عاشق نیست .
شب بود ، خدا شمع روشن کرد .
شمع خدا ماه بود . شمع خدا دور بود .
شمع خدا پروانه می خواست . لیلی ، پروانه اش شد .
بال پروانه های کوچک زود می سوزد ، زیرا شمع ها ، زیادی نزدیکند .
بال لیلی هرگز نمی سوزد . لیلی پروانه ی شمع خدا ست .
شمع خدا ماه است . ماه روشن است اما نمی سوزد .
لیلی تا ابد زیر خنکای شمع خدا می رقصد .


عرفان نظرآهاری

از کتاب " لیلی نام تمام دختران زمین