قطعه های عاشقانه و اشعار زیبا و عاشقانه

[محمد81]

راز آفرینش
پس از اَفرینش اَدم خدا گفت به او:
نازنینم اَدم....
با تو رازی دارم
اندکی پیشتر اَی ..
اَدم اَرام و نجیب ،
اَمد پیش !!
زیر چشمی به خدا می نگریست !
محو لبخند غم آلود خدا !
دلش انگار گریست،
نازنینم اَدم!!.
( قطره ای اشک ز چشمان خداوند چکید ) !!!
یاد من باش ... که بس تنهایم !!
بغض آدم ترکید ، .. گونه هایش لرزید !!
به خدا گفت : من به اندازه ی ....
من به اندازه ی گلهای بهشت .....نه ...
به اندازه عرش ..نه ....
من به اندازه ی تنهاییت ،
ای هستی من ، ..
دوستدارت هستم !!
اَدم ،..
کوله اش را بر داشت خسته و سخت قدم بر می داشت !
راهی ظلمت پر شور زمین ..
طفلکی بنده غمگین اَدم!
در میان لحظه ی جانکاه ، هبوط ...
زیر لبهای خدا باز شنید ،
نازنینم اَدم !
نه به اندازه ی تنهایی من ...
نه به اندازه ی عرش...
نه به اندازه ی گلهای بهشت !

که به اندازه یک دانه گندم ، تو فقط یادم باش !!!!

نازنینم اَدم .... نبری از یادم ؟؟!!!!