1395 / 9 / 8، 09:13 عصر
به گزارش"انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران"به نقل از«منتال فلاس»، میلیون ها نفر در سراسر جهان دچار انواع مختلفی ازاختلال پیشرونده انحطاط شبکیه هستند؛ این شرایط به تدریج نابینایی را به وجود می آورد.
دانشمندان با ارائه تحقیق خود باور قدیمی درباره شکل پذیری مغز را دگرگون کرده اند. تحقیق محققان ایتالیایی در ژورنال PLOS One منتشر شده و نشان می دهد، پروتز بصری جدید به افراد کمک می کند تا سیگنال های بصری را در مغز ذخیره کنند.
«الیزا کاستالداری» و «ماریا کانستا مورون» سیستم شبکه مصنوعی آرگوس ۲ را در چشم هفت بیماری که دچاری «رتینیت پیگمانته» بودند، نصب کردند. این سیستم سیگنال های نوری کوچکتری به آنچه از شبکیه باقیمانده می فرستد. سیگنال ها چند سلول باقیمانده شبکیه را تحریک می کند. سپس اطلاعات بصری را از طریق اعصاب به مغر می فرستند. به این ترتیب فرد می متواند الگوهای نوری را شناسایی کند و به تدریج ببیند.
جالب آنکه تمام بیماران شرکت کننده در این تحقیق قبل از انجام عمل جراحی به مدت ۲۰ سال نابینا بودند. تعدادی از آنها حتی قدرت تشخیص نور را نیز نداشتند.
الیزا کاستالدی که رهبری این تحقیق را برعهده دارد، در این باره می گوید: ما قابلیت ردیابی اشکال کوچک و بزرگ و تضاد نور و سایه را در بیماران آزمایش کردیم.
این آزمایش در دو فاصله زمانی در بیماران انجام شد که در مرحله اول بیماران باید محرک های بصری بزرگ با تضاد زیاد را شناسایی می کردند و سپس توضیح می دادند این اشیا را پس از مرحله اول یا دوم دیده اند.به گفته کاستالدی بیماران هنگام استفاده از پروتز توانستند تا ۹۰ درصد به سوالات درست پاسخ دهند.البته این شرایط خارق العاده ناگهانی به دست نیامد. محققان متوجه شده اند هرچه بیماران مدت زمان بیشتری با پروتز چشمی خود تمرین کنند، بینایی آنها نیز بهبود بیشتری می یابد./
دانشمندان با ارائه تحقیق خود باور قدیمی درباره شکل پذیری مغز را دگرگون کرده اند. تحقیق محققان ایتالیایی در ژورنال PLOS One منتشر شده و نشان می دهد، پروتز بصری جدید به افراد کمک می کند تا سیگنال های بصری را در مغز ذخیره کنند.
«الیزا کاستالداری» و «ماریا کانستا مورون» سیستم شبکه مصنوعی آرگوس ۲ را در چشم هفت بیماری که دچاری «رتینیت پیگمانته» بودند، نصب کردند. این سیستم سیگنال های نوری کوچکتری به آنچه از شبکیه باقیمانده می فرستد. سیگنال ها چند سلول باقیمانده شبکیه را تحریک می کند. سپس اطلاعات بصری را از طریق اعصاب به مغر می فرستند. به این ترتیب فرد می متواند الگوهای نوری را شناسایی کند و به تدریج ببیند.
جالب آنکه تمام بیماران شرکت کننده در این تحقیق قبل از انجام عمل جراحی به مدت ۲۰ سال نابینا بودند. تعدادی از آنها حتی قدرت تشخیص نور را نیز نداشتند.
الیزا کاستالدی که رهبری این تحقیق را برعهده دارد، در این باره می گوید: ما قابلیت ردیابی اشکال کوچک و بزرگ و تضاد نور و سایه را در بیماران آزمایش کردیم.
این آزمایش در دو فاصله زمانی در بیماران انجام شد که در مرحله اول بیماران باید محرک های بصری بزرگ با تضاد زیاد را شناسایی می کردند و سپس توضیح می دادند این اشیا را پس از مرحله اول یا دوم دیده اند.به گفته کاستالدی بیماران هنگام استفاده از پروتز توانستند تا ۹۰ درصد به سوالات درست پاسخ دهند.البته این شرایط خارق العاده ناگهانی به دست نیامد. محققان متوجه شده اند هرچه بیماران مدت زمان بیشتری با پروتز چشمی خود تمرین کنند، بینایی آنها نیز بهبود بیشتری می یابد./