+- انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران (http://rpsiran.ir/forum/.)
+-- انجمن: اخبار و اطلاعات پزشکی و چشم پزشکی (http://rpsiran.ir/forum/./forumdisplay.php?fid=4)
+--- انجمن: اخبار چشم پزشکی (http://rpsiran.ir/forum/./forumdisplay.php?fid=5)
+--- موضوع: : فشار کار می‌تواند منجر به نابینایی شود (/showthread.php?tid=5630)
: فشار کار می‌تواند منجر به نابینایی شود - صدف - 1397 / 4 / 2
بنابه گفته محققان دانشگاه مگ دیبرگ آلمان، فشارهای روحی و روانی می‌توانند دید و بینایی انسان را به خطر اندازند. سختی کار و اضطراب ناشی از آن می‌تواند فشار درون چشم را بالا برده و موجب تورمی شود که در نهایت خطر ابتلا به آب سیاه و نابینایی را افزایش دهد. البته این صدمه حتی پس از کاهش اضطراب، حذف شده و تا اندازه‌ای بخش صدمه دیده چشم، ترمیم می‌شود.
دانشمندان آلمانی به دنبال بررسی‌های اخیر خود متوجه شده‌اند که اضطراب، به ویژه اضطراب ناشی از فشار کار، می‌تواند به بینایی صدمه بزند. همچنین اضطراب باعث ایجاد و یا شدت بیماری‌های چشمی مانند آب سیاه، از بین رفتن بینایی ناشی از دیابت و فساد ماکولا که مربوط به افزایش سن است، می‌شود. در واقع عصب‌ها و رگ‌های خونی موجود در چشم‌ها و مغز، تحت تاثیر مقدار زیاد کورتیزول- هورمون اضطراب- قرار می‌گیرند و بینایی را به خطر می‌اندازند. زمانی که فرد تحت فشار کاری بوده و یا نگران موضوعی خاص است و یا مسئولیت‌های بسیار سنگینی دارد، دچار اضطراب‌های شدید می‌شود.
این دانشمندان ارتباط محکمی بین اضطراب و بیماری‌های چشمی پیدا کرده‌اند. آنها می‌گویند، اضطراب با بالا بردن فشار مایع درون چشم و صدمه زدن به رگ‌های خونی و یا ایجاد تورم، باعث نابینایی می‌شود. این تحقیق نشان می‌دهد، هنگام درمان بیماران مبتلا به مشکلات چشمی باید مدیریت اضطراب در آنها را نیز جدی گرفت. روان درمانگرها برای درمان بیماری‌های چشمی‌ناشی از اضطراب که باعث صدمه به رگ‌های خونی و عدم خونرسانی صحیح می‌شود، روش‌هایی مانند تحریک مغز، آرامش سازی، مدیریت اضطراب، کم کردن فشار کار و حمایت اجتماعی را پیشنهاد می‌دهند. وقتی سیستم عصبی فرد آرام شود، از اضطراب و در نتیجه فشار روی چشم کاسته شده و دید فرد بیمار تا حد زیادی بهبود می‌یابد.
به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران" ، محققان می‌گویند هنگام درمان بیماری‌های چشمی باید رفتار خوش بینانه‌ای با بیمار داشت و با پایین آوردن سطح اضطراب در او، به ترمیم بینایی از دست رفته‌اش، کمک کرد.