محققین در دانشگاه Oregon نشان داده اند که آنتی بیوتیک هایی که به منظور نجات جان بیماران مبتلا به عفونت های باکتریایی استفاده می شوند ممکن است آن ها را در معرض خطر بالای ناشنوایی قرار دهند. به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از بنیان، التهاب ناشی از عفونت ها به میزان قابل ملاحظه ای حساسیت به اختلالات شنوایی را با افزایش جذب آنتی بادی های آمینوگلیکوزیدی به گوش داخلی افزایش می دهد. اخیرا مشخص شده است که بهایی که برخی از بیماران برای زنده ماندن از عفونت های باکتریایی شدید پرداخت می کنند، از دست دادن شنوایی شان است. در این میان معمولا ما ناچار هستیم برخی بیماران مبتلا به عفونت های شدید را سریعا به درمانگاه برسانیم و در این میان شنوایی بیمار قربانی استفاده  از آنتی بیوتیک ها می شود. اغلب قربانیان این فاجعه نوزادانی هستند که به دلیل عفونت تحت تیمار با آمینوگلیکوزیدها قرار می گیرند. زمانی که این نوزادان شنوایی شان را از دست می دهند در فرایندهای یادگیری، شنوایی و سخن گفتن دچار مشکل می شوند. در واقع این آمینوگلیکوزیدها، آنتی بیوتیک هایی هستند که برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شوند و برای گوش سمی هستند. آمینوگلیکوزیدها سلول های حسی درون گوش داخلی را که برای تشخیص صدا و حرکت ضروری هستند، می کشند. آمار نشان می دهد که 80 درصد نوزادنی که به دلیل ناشنوایی به NICUs مراجعه می کنند، آمینوگلیکوزیدها را مصرف کرده بودند. نتایج این مطالعه که با استفاده از مدل های جانوری به اثبات رسیده است ما را در استفاده از آمینوگلیکوزیدها محتاط تر می کند.