بیماری های ریوی انسدادی مزمن(COPD) بیش از 64 میلیون نفر را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار داده است و تصور می شود که تا سال 2030 سومین عامل مرگ در سراسر جهان لقب بگیرند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران "به نقل ازmedicalxpress، مشخصه اصلی بیماری COPD، زخم ها و اسکارهای ریوی است که آن ها را فیبروز ریوی می نامند که روی تنفس اثر می گذارد. در حال حاضر درمان امیدوارکننده برای احیای توانایی ریوی یا ترمیم بافت ریوی آسیب دیده به دلیل فیبروز وجود ندارد و گزینه نهایی که به نظر می رسد پیوند عضو می باشد که خود مشکلاتی مانند کمبود اهداکننده و رد پیوند را با خود به همراه دارد.در مطالعه ای جدید محققین در دانشگاه آریزونا روش جالبی را برای بهبود ابعادی از مهندسی بافت ریوی ارائه داده اند که ممکن است در اینده مشکلاتی مانند کمبود اهداکننده را حل کنند و به طور ایده آلی با فرد بیمار سازش داشته باشد و ریه آسیب دیده را ترمیم کند. نتایج اولیه این مطالعه در مدل های جانوری امیدوار کننده بوده است. ایده موجود در این مطالعه استفاده از سلول های خود فرد بیمار است که مشکلات مربوط به GVHD را حل می کند. مطالعه حاضر از سلول های جانوری و داربست استفاده کرده است اما این پتانسیل را دارد که در فاز بالین با استفاده از سلول های انسانی و در مورد انسان استفاده شود. این مطالعه که اعتبار آن به وسیله NIH و ناسا تامین شده است شماری از مزایای جمعیت زایی سلولی در یک محیط کشت سوسپانسیون دینامیک را نشان می دهد که به موجب آن سلول ها اجازه دارند زمانی که روی یک ریه فاقد سلول کشت داده می شوند به آرامی حرکت کنند و به نوعی بلغزند. این یک ویژگی ضروری برای ایجاد ریه های مهندسی شده آزمایشگاهی از سلول های بنیادی خود فرد بیمار است تا بتوانند برای ایجاد مدل های بیماری و حتی پیوند مناسب باشند. این محققین می گویند که مطالعه ما نشان می دهد که کشت سلول ها روی داربست های ریوی تحت شرایط دینامیک می تواند برای مهندسی ریوی ex vivo سودمند باشد.