انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران
مولکولی که قفل پیشرفت ام‌اس است - نسخه‌ی قابل چاپ

+- انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران (http://rpsiran.ir/forum/.)
+-- انجمن: اخبار و اطلاعات پزشکی و چشم پزشکی (http://rpsiran.ir/forum/./forumdisplay.php?fid=4)
+--- انجمن: اخبار گوناگون (http://rpsiran.ir/forum/./forumdisplay.php?fid=28)
+--- موضوع: مولکولی که قفل پیشرفت ام‌اس است (/showthread.php?tid=3182)



مولکولی که قفل پیشرفت ام‌اس است - صدف - 1394 / 1 / 13

دانشمندان موسسه «والتر و الیزا هال» متعلق به مرکز تحقیقات پزشکی ملبورن، مولکول دارومانندی ارائه داده‌اند که می‌تواند سیگنال کلیدی عامل التهاب در بدن و همچنین پیشرفت بیماری ام‌اس را مهار کند.به گزارش "انجمن حمایت ازبیماران چشمی آرپی،لبر و اشتارگات در ایران " به نقل از ایسنا، گفته می‌شود بیماری ام‌اس از آسیب‌زدن سیستم ایمنی بیش‌فعال بدن به سلول‌هایی ناشی می‌شود که ماده‌ای به نام میلین تولید می‌کنند. میلین، نوعی ماده عایق الکتریکی است که وجود آن برای عملکرد درست سیستم عصبی بدن ضروری است.التهاب زمانی ایجاد می‌شود که سلول‌های ایمنی بدن هورمون‌هایی موسوم به سیتوکین ترشح می‌کنند که این واکنشی نرمال به بیماری است. با این حال، زمانی که هورمو‌ن‌های سیتوکین بیش از حد تولید می‌شوند، این التهاب غیرقابل کنترل می‌شود و به بدن آسیب می‌رساند و تمامی اینها نشانه‌هایی از بروز بیماری‌های التهابی یا ایمنی بدن هستند.مولکول دارومانند کوچک جدید، WEHI-345 نام دارد و مانع از ترشح سیتوکین‌های التهابی می‌شود. این مولکول در واقع به نوعی پروتئین سیگنال‌دهنده ایمنی و تولیدکننده سیتوکین به نام RIPK2 متصل می‌شود و آن را مهار می‌کند.دانشمندان پس از اینکه علائم ام‌اس در مدل‌های مورد آزمایش ظاهر شد، آنها را با WEHI-345 درمان کردند و دریافتند این مولکول می‌تواند مانع از پیشرفت ام‌اس در 50 درصد موارد شود. این نتایج بسیار ارزشمند هستند زیرا در حال حاضر درمان پیشگیرانه‌ای برای ام‌اس وجود ندارد.به گفته تیم علمی، می‌توان از مولکول WEHI-345 برای بررسی بیشتر گذرگاه مسئول تولیدکردن سیتوکین‌های التهابی با هدف طراحی مهارکننده RIPK2 قوی‌تر استفاده کرد.تیم علمی امیدوار است WEHI-345 سرانجام منجر به ارائه درمان‌های جدید نه تنها برای ام‌اس بلکه برای بیماری‌های التهابی دیگر شود.

جزئیات این دستاورد علمی در مجله Nature Communications ارائه شده است.