دانشجویان نابینا و کم بینا

این دانشجوی توانا در پاسخ به این سوال که «چه شد تصمیم به ادامه تحصیل گرفتید» گفت: از کودکی علاقه به تدریس و شغل معلمی داشتم و تمام سعی و تلاش خود را جهت ممتاز بودن در بین دانش آموزان به کار می‌بستم؛ حتی با اینکه پیش دانشگاهی را با دانش‌آموزان بینا گذراندم در آن سال در بین تمام دانش‌آموزان اول شدم.

اما این کم‌بینایان و نابینایان توانمند گلایه‌هایی هم داشتند، صباغیان در این خصوص عنوان کرد: سال 88 که در کنکور کارشناسی شرکت کردم برای 30 نفر نابینا در جلسه آزمون فقط پنج منشی در نظر گرفته شده بود که این موضوع بر روال کنکور و پاسخ‌دهی به سوالات تاثیر منفی گذاشت که البته پس از گذشت دقایقی از کنکور افرادی را به عنوان منشی به کار گرفتند که آن‌ها هم چون تخصصی در این زمینه نداشتند، نتوانستند به خوبی از عهده این کار برآیند که این امر ما را در پاسخگویی به سوالات دچار مشکل کرد.

وی افزود: شرکت‌کنندگان نابینا در کنکور نسبت به سایرین حدود یک الی دو ساعت وقت بیشتری دارند، اما در روز برگزاری کنکور با اینکه هنوز حدود یک ساعت وقت داشتم، مسئول برگزار کننده به شخص خود من عنوان کرد «وقتت تمام شده و پاسخ‌نامه‌ات را باید تحویل بدهی»؛ با اینکه گفتم هنوز وقت دارم باز هم قانع نشد و متاسفانه پاسخ‌نامه‌ام را گرفت.

فکری نیز در تائید صحبت صباغیان بیان کرد: متاسفانه منشی‌ها نیز تعهد خاصی ندارند که تا انتهای وقت کنکور همراه دانشجو باشند؛ همچنین از دوستان شنیده‌ایم که برای آزمون کارشناسی ارشد به فرد نابینا می‌گویند یا سوال به صورت بریل و یا منشی در اختیار داری و باید یک کدام را انتخاب کنی!

وی با اشاره به اینکه سازمان سنجش برای تمام رشته‌های کنکور کارشناسی ارشد سوال‌ها را به صورت بریل تهیه نمی‌کند، گفت: استدلال سازمان سنجش این است که به دلیل تعدد رشته‌ها نمی‌شود برای همه‌شان دفترچه به صورت خط بریل زد و برای یکسری از رشته‌ها دفترچه‌ها را به صورت بریل می‌زنند و برای سایرین خیر.

صباغیان همچنین افزود: برای افرادی مثل من که رشته‌ام عربی است و تلفظ‌ها در کنکور و خصوصا کارشناسی ارشد در پاسخ‌دهی به سوالات‌ اهمیت فراوان دارد، باید منشی‌هایی در نظر گرفته شود که حداقل بتوانند لغات را صحیح تلفظ کنند که متاسفانه برای چند نفر از دوستانم این مشکلات پیش آمده است.

مصحلی نیز که از اواسط این گفت‌وگو به جمع ما پیوست و دل پری داشت از همان ابتدا گفت: ما افراد کم بینا و نابینا امنیت شغلی نداریم و قانون ظرفیت سه درصد استخدامی هر کدام از سازمان‌ها که باید مربوط به معلولین باشد، رعایت نمی‌شود؛ همچنین براساس یکی از بندهای قانون جامع حمایت از معلولین که تحصیلات برای معلولین در کلیه سطوح باید رایگان باشد، متاسفانه این امر نیز لحاظ نمی‌شود؛ در واقع من که دانشجوی شبانه هستم تمام شهریه را به حساب دانشگاه واریز می‌کنم اما فقط گاهی و نه همیشه بهزیستی مبلغی از شهریه‌ را بازمی‌گرداند.

فکری نیز در این رابطه گفت: وقتی افرادی نظیر ما محدودیت دارند قانون باید از ما حمایت کند اما گاهی قانون به ضرر ماست؛ نابینایان نمی‌توانند به دانشگاه فرهنگیان راه یابند چرا که یکی از شرایط ورودی این دانشگاه سلامت کامل جسمانی است و یا چرا نمی‌شود یک معلول مثل من نماینده مجلس شود؟ آیا من معلول به دلیل اینکه سلامت کامل جسمانی ندارم نباید در رده‌هایی مانند نمایندگی مجلس حضور یابم؟ آیا واقعا توانمندی‌ معلول را باور ندارند؟ پس چرا زمانی که حرفش می‌شود می‌گویند معلولان توانمند هستند؟!

مصلحی نیز ادامه داد: حتی برای کسانی امثال من که تا این مقطع تحصیل کرده‌ایم خیلی سخت شغلی مرتبط با رشته تحصیلی خود پیدا می‌کنیم.

وی همچنین افزود: عملکرد مسئولین باید به گونه‌ای باشد تا زندگی افراد نابینا دچار مرگ تدریجی نشود؛ ما فقط برابری می‌خواهیم؛ می‌خواهیم امکانات هم برای ما مثل سایر افراد باشد و حتی نه بیشتر.

این دانشجوی توانمند ادامه داد: اگر افراد نابینا و یا کم بینایی می‌بینیم که به مدارج عالی تحصیلی رسیده و موقعیت اجتماعی مناسبی هم دارند، باید بدانیم که این افراد راحت به این موقعیت نرسیده و چند برابر افراد عادی متحمل سختی شده و با انواع ناملایمات روبه‌رو شده‌اند.

مصلحی تاکید کرد: برای شخص من که هم‌اکنون دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی هستم، کار مناسبی پیدا نمی‌شود و پیدا کردن و یا گرفتن شغل برایم دغدغه بزرگی شده است که این مشکل همه همنوعان من نیز هست.

فکری نیز در تائید گفته‌های مصلحی افزود: نهادی مانند بهزیستی به دلیل تعدد وظایفی که دارد نمی‌تواند به امور و مشکلات معلولین رسیدگی کند و عملا نمی‌تواند کاری از پیش ببرد که این امر توجه جدی مسئولین را می‌طلبد.

مصلحی ادامه داد: اکثر نهادها و سازمان‌ها حتی افراد تحصیل کرده نابینا را برای اپراتوری هم استخدام نمی‌کنند و این در حالی است که در همان سازمان‌ها فردی که تا مقطع سیکل بیشتر درس نخوانده است، به شغل اپراتوری مشغول است؛ سوال من این است که آیا به صرف کم‌بینایی و یا نابینایی سایر توانایی‌های من باید نادیده گرفته شود؟!

و اما … فکری، صباغیان و مصلحی از ابتدا تا انتهای گفت‌وگو بر این نکته تاکید داشتند که امیدواریم اگر سازمان و یا نهادی خدمتی در راستای کمک به معلولان انجام می‌دهد، هدفش فقط مطرح شدن لوگوی آن سازمان نباشد.

هدفش کمک به خلق باشد؛ ای کاش…