محققین در دانشگاه Oregon راه جدیدی را برای وارد کردن مواد به طور گزینشی به درون سلول های سرطانی ایجاد کرده اند. این سیستم به جراحان در شناسایی بافت های بدخیم کمک می کند و سپس در ترکیب با فتوتراپی، سلول های باقی مانده را بعد از برداشت تومور می کشد. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از sciencedaily، این فرایند را با یک جمله ساده می توان توضیح داد: "اگر می درخشد آن را ببر و دور بیانداز!" و اگر تعداد کمی سلول بدخیم باقی مانده است، آن ها بزودی خواهند مرد. این یافته ها موفقیت چشمگیری در جانوران آزمایشگاهی داشته است. این بدین معنی است که جراحان می توانند همزمان به طور دقیق تر تومورهای جامد را بردارند و هم چنین سلول های باقی مانده را نیز حذف کنند. در تست های آزمایشگاهی این عمل به طور کامل عود مجدد سرطان را بعد از فتوتراپی مهار می کند. با استفاده از این روش، سلول های سرطانی و تومورها زمانی که در معرض نور نزدیک مادون قرمز قرار می گیرند، به معنای واقعی می درخشند و به جراحان راهنمایی دقیقی در مورد آن چه باید بردارند ارائه می دهند.
مشابه این نور ترکیباتی را در سلول های سرطانی فعال می کند که هر سلول بدخیمی را که باقی مانده است می کشد. به نظر این ابزار بسیار جالبی در کمک به جراحی باشد. این مطالعه بر مبنای استفاده از ترکیبی به نام نفتالوسیانین است که زمانی که در معرض نور نزدیک به مادون قرمز قرار می گیرد دارای برخی ویژگی های نامتعارف است. این ترکیب می تواند سلول ها را درخشان کند تا به جراحان کمک کند و می تواند سلول های را گرم کند تا آن ها را بکشد و یا با تولید انواع اکسیژن فعال موجب کشتن سلول ها شود. با کنترل شدت نور، عملکرد ترکیب برای کشتن سلول های سرطانی و توموری کنترل و بهینه سازی می شود. این مطالعه با استفاده از سلول های سرطانی تخمدان انجام شده است. با این وجود نفتالوسیانین ترکیبی غیر قابل در آب است که تمایل به تجمع در بدن دارد و در نتیجه ممکن است توانایی اش در روشن کردن سلول ها یا تولید گونه های اکسیژن فعال را از دست بدهد و از طرف دیگر جذب آن تنها به وسیله سلول های سرطانی را، سخت یا غیر ممکن می سازد. این محققین این مشکل را با استفاده از پلیمر محلول در آب به نام دندریمر حل کردند که اجازه می دهد که نفتالوسیانین درون مولکولی که فقط به سلول های سرطانی می چسبد مخفی شود.
دندریمر یک نانوذره فوق العاده کوچک است که دارای ویژگی های فیزیکی خاصی است که عروق خونی منتهی به سلول های سرطانی آن را دارند اما در بافت های سالم مشاهده نمی شود. هنگامی که به جایگاه خود متصل شد و در معرض نور مربوطه اش قرار گرفت، سلول های سرطانی روشن خواهند شد و برای جراحان به عنوان نقشه راهنمایی برای شناسایی بافت ها و برداشتن آن ها عمل می کنند. در چنین زمانی، تنها دقایقی اندک از این نور نفتالوسیانین را برای کشتن سلول های باقی مانده فعال خواهد کرد. استفاده از این تکنیک در مورد موش های آزمایشگاهی موفق بوده است. شایان ذکر است که این محققین می گویند که با این که فتوتراپی سلول های توموری بدخیم را تخریب می کند اما هیچ گونه عوارض جانبی ندارد و جانور به هیچ عنوان وزن از دست نمی دهد.