محقق ایرانی با همکاری پژوهشگران دانشگاه هاروارد و ام ای تی موفق به ساخت قطعات الکتریکی زیست تخریب پذیر و زیست سازگار با قابلیت کاربرد در بدن انسان شدند. به گزارش"انجمن آرپی، لبر و اشتارگات در ایران" به نقل از ایرنا، از ستاد ویژه توسعه فناوری نانو، این قطعات سبک و کم حجم بوده و به روشی کم هزینه قابل تولید است، این تحقیقات در مقیاس آزمایشگاهی انجام گرفته و موفقیت آمیز بوده است. امروزه کاربرد قطعات الکترونیکی در زندگی روزمره انسان بسیار گسترده شده است، از مهم ترین کاربردهای چنین قطعاتی استفاده در زمینه سلامت انسان و به طور کلی حوزه پزشکی است.
ساخت مواد قابل کاشت در بدن، پانسمان های هوشمند و حتی حسگرهای مورد استفاده در صنایع غذایی نمونه هایی از قابلیت های این قطعات است با این حال عمده ترین محدودیت های موجود در این زمینه، انعطاف پذیری کم مدارها و قطعات الکترونیک و ایجاد واکنش های ناخواسته در بدن موجودات است. به گفته سیدعلیرضا حسنی نجف آبادی دکترای شیمی کاربردی از دانشگاه امیرکبیر و پژوهشگر دانشگاه هاروارد هدف از طرح حاضر، ایجاد بستری مناسب برای ساخت قطعات الکترونیکی به شکل زیست سازگار و زیست تخریب پذیر و با هزینه کم بوده است، قطعات ساخته شده علاوه بر تامین ویژگی های مد نظر، کم حجم و سبک بوده و در نتیجه امکان استفاده از آن توسط بیمار به راحتی وجود دارد.
حسنی نجف آبادی افزود: برای دستیابی به این اهداف، از الیاف الاستیک و انعطاف پذیر الکتروریسی شده (پلی کاپرولاکتوم-پلی گلیسرول سباسات)استفاده شده، با بهره گیری از روش الکتروریسی ضمن حفظ خواص مکانیکی ترکیبات مورد استفاده، تقویت خواص کشسانی و زیستی آنها نیز مقدور شد. وی گفت: نتایج به دست آمده کاهش هزینه ساخت، افزایش سلامت بیماران، کاهش اثرات جانبی و همچنین ایجاد امکان بکارگیری مستقیم آنها در بدن انسان را فراهم کرده است. حسنی نجف آبادی افزود: به طور کلی نتایج این طرح در صنایع وابسته به سلامت افراد اعم از داروسازی، مهندسی پزشکی، پزشکی و در بسیاری از صنایع دیگر کاربرد خواهد داشت. این محقق با اشاره به کاربرد وسیع و هزینه پایین ساخت این محصول اظهار کرد: امکان تولید صنعتی این محصول به راحتی وجود دارد و هم اکنون نیز در حال طی روندهای مصوب برای تجاری سازی است. نتایج حاصل از بررسی زیست تخریب پذیری ساختار تولیدی، با استفاده از آزمون زیست تخریب پذیری در محیط کشت سلولی و بدن موجود زنده صورت گرفته است، برای نیل به این هدف، محصول به مدت 6 ماه در داخل محیط کشت و به مدت سه ماه در بدن موجود زنده مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشانگر تخریب کامل ساختار بوده، بررسی های خارج و همچنین داخل بدن موجود زنده، نشانگر عملکرد کامل و دقیق محصول تولیدی است؛ به نحوی که تغییرات مشاهده شده در عملکرد ساختار کمتر از یک درصد است.